نماز, برنامه ی جامع ارتباط با خدا

به نام خدا.

سلام. نماز، برنامه ظاهری و باطنی جامعی است که انسان در آن به شکل تمام موجودات عالم درمی آید: 

1- وقتی می ایستی، نیت میکنی، قیام می کنی، به هیبت درختان ایستاده و قیام کرده در می آیی. یعنی به نمایندگی از درختان هم داری ذکر می گویی!

 

 2- وقتی به رکوع می روی، خم می شوی، به هیبت چهار پایان در می آیی. یعنی اشرف مخلوقات! از طرف چهارپایان هم داری ذکر می گویی. تازه شبیه حرف " م"، میم هم می شوی. یعنی انسان ممکن الوجود است. ممکن بود من یا شما وجود بیاییم، ممکن بود به وجود نیاییم. 

 

3- در سجده که بالاترین رکن و مرتبه ی نماز است، به هیبت خزندگان یا حیوانی که خوابیده درمی آیی. یعنی به نمایندگی از طرف این موجودات هم داری تسبیح و تنزّه خداوند را بر زبان جاری میکنی.

تازه شبیه حرف "و"، واو هم می شوی. یعنی از میمِ ممکن الوجود، رسیدی به واوِ واجب الوجود. به خداوند میرسی. نزدیک ترین حالت انسان به خداوند، حالت سجده است.

 

بنا بر فرموده قرآن کریم، پیامبر(ص) در شب معراج به اندازه دو کمان به خداوند نزدیک شدند. از شدت این حالت... به زبان قاصر خودم عرض میکنم، حالتی که شاید انگار می خواستند همیشه در آن حال باقی بمانند و به زمین برنگردند.

خداوند پیامبر (ص) را در حالی آرام کرد که به حالت سجده در حال تسبیح خدا، به زمین باز گرداند. پیامبر(ص) آرام گرفت....

عظمت سجده.... بالاترین مرتبه ی نماز است. 

4- وقتی می نشینی و تشهد می دهی، به هیبت گیاهان کوتاه قد، در می آیی. اشرف مخلوقات! نماینده ی آنها هم هستی و ذکر می گویی. 

 

5- خوب فکر کنید در حالت قنوت هم شکل شاخه های درختان یا شاید بال پرندگان را به خود می گیریم. 

 

6- خوب اشرف مخلوقات! به شکل تمام موجودات درآمدی و به نمایندگی از آنها، ذکر گفتی. قبول باشه. 

 

این یک برنامه جامعه. 

در اصطلاح رشته تحصیلی ما، فناوری اطلاعات، مفهومی داریم، به نام شئ گرایی. یعنی یک بار یک شئ را تعریف می کنیم، و بعد بارها و بارها می توانیم از آن شئ در هر جایی که می خواهیم،در برنامه استفاده کنیم. انگار شئ نماینده است و تمام خصوصیات را به ارث می برد و نیازی نیست که برنامه را از اول بنویسیم. 

میتونید خودتون ارتباطشو با نماز انسان مقایسه کنید؟

ذکر مطلب، فقط با ذکر منبع آزاد است.